Stamkroeg Eddy Terstall decor in zijn nieuwe film
Nog geen tien seconden sta ik voor café De Kat in de Wijngaert in de Amsterdamse Jordaan of de opnameleider komt uit de kroeg lopen en overvalt me met de vraag of ik zo wil langsfietsen. Hij doet of we het al hadden afgesproken, dus stem ik maar toe. Ik kom per slot van rekening voor een sfeerverslag van een draaidag van de nieuwe film Deal van Eddy Terstall en op zo’n kleine set zit je als figurant middenin de actie. Zeker als Eddy een minuut later de fiets de fiets laat en vervangt voor een barkruk. Binnen is het ook een stuk aangenamer en kan de jas uit. En de truien mogen ook uit, zo luidt het verzoek van de regisseur, “want het is mei.” Al is het dus eind oktober en lijkt de door Ajax behaalde derde ster alweer lang, lang geleden. Eddy laat me plaatsnemen naast zijn neef en zegt: “Gaan jullie maar over voetbal praten.” Dat is geen probleem (en de sfeer is goed). Tussendoor vermeen ik dat hij en zijn partner hun vrije avond hebben opgeofferd om Eddy weer ‘s uit de brand te helpen. Ook Eddy’s moeder Miep is als bardame van De Kat natuurlijk aanwezig en zal even later met een glas wijn uit de keuken pardoes het beeld inlopen. En als Roberta Petzoldt, die de hoofdrol van barvrouw Sara voor haar rekening neemt, vertelt dat ze hier is ontdekt door de regisseur, áchter de bar (“Het is autobiografisch”), mag je spreken van vintage Eddy.
Het einde van de draaiperiode is in zicht. En dus ook het wachten, wachten en wachten voor de actie! Daarin lijkt Roberta trouwens al aardig bedreven. Ze loopt wat heen en weer achter de bar, doet ondertussen wat stemmetjes en houdt zich verder onledig met de figuranten, haar theedoek en drie citroenen. In het jongleren vindt ze echter haar meerdere in de barman, die tevens de regieassistent blijkt te zijn. Al is Eddy’s kantoor annex huiskamer vanavond het decor (opmerkelijk genoeg voor de eerste keer), het filmen vond vooral in het warme Barcelona plaats en dat was af en toe best zwaar, zo vertelt Roberta: “Zat ik daar op een gegeven moment de hele tijd in het hotel.” Maar het is het waarschijnlijk allemaal waard geweest, want Eddy, die zijn eigen werk doorgaans niet spaart, sprak via twitter al over de leukste, meest sexy, romantische Nederlandse komedie en misschien mijn beste film. En over Roberta is hij helemaal lyrisch. Het is ook niet moeilijk te begrijpen wat Eddy in haar ziet. Een nieuwe Nadja Hüpscher bijvoorbeeld. En als je haar bezig ziet, vertonen haar manier van doen, mimiek en zelfs intonatie inderdaad opvallende gelijkenissen met de actrice, die ook bij Eddy doorbrak.
Als de eerste barscènes zijn gedraaid, wordt de figuratie hartelijk bedankt en de set omgebouwd voor de sleutelscène van de film, een lange dialoog die leidt tot de deal. De tweede partij, die hierbij is betrokken heet Midas en wordt gespeeld door Teun Kuilboer, nu ook te zien in De Heineken ontvoering. De acteur benut de tijd om zijn teksten nog ’s door te nemen. Toch zal hij deze nog regelmatig kwijt zijn, waarvoor hij zich excuseert bij de regisseur. Maar Eddy blijft laconiek: “Als je me maar genoeg gouden momenten geeft.” En daarin lijkt hij niet teleurgesteld te worden. Teuns bulderende lach laat hem in ieder geval niet in de steek. En anders is daar nog Roberta, die haar tegenspeler imponeert met haar stille spel. Teun steekt zijn bewondering daarvoor niet onder stoelen of banken: “Zoals jij met je ogen rolt, echt goud!!!”
Omdat de scène vanuit verschillende hoeken wordt gedraaid en er vaak op het allerlaatste moment nog even wat afgeplakt of verzet moet worden, wordt het later en later en slaat de vermoeidheid langzamerhand toe. Om kwart voor twee meldt de opnameleider: “Zoals iedereen al heeft begrepen, gaan we de twee uur niet halen. We gaan nu voor de drie uur!” De werkdag van de vriendelijke productieleidster, die om acht uur die ochtend begon, wordt dus nog even verlengd…
De quote van de film: “Mensen met ronde hoofden blijven altijd langer jong.”